Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Το μολυβάκι του Θεού


Ένα σπασμένο μολυβάκι στην άκρη του δρόμου πεταμένο
έμοιαζε σαν άχρηστο το καημένο από κάρβουνο φτιαγμένο
με μόνη του χαρά να κοιτά πολύ ψηλά τον γαλάζιο ουρανό
εκεί που βρίσκεται Αυτός που έπλασε τον κόσμο όλο και αυτό. 

 Δεν πίστευε ποτέ πως θα μπορούσε κανείς να το χρειαστεί
έτσι σπασμένο και άσχημο πεταμένο στις βρωμιές της γης
οι άνθρωποι αποδέχονται πάντα ό,τι είναι ωραίο και ακριβό
ό,τι φαίνεται πως δίνει αξία στον υπερβολικό τους εγωισμό.

Έτσι και τούτο λυπημένο χωρίς καμιά εξωτερική ομορφιά
έμενε στην άκρη του δρόμου ταπεινωμένο να ζει τη μοναξιά
μέχρι τη στιγμή εκείνη που φωτεινός άγγελος εξ ουρανού
ήρθε να του αναγγείλει ένα μήνυμα του Δημιουργού Θεού.

Θα το χρησιμοποιούσε του είπε ο ίδιος ο επουράνιος Θεός
για να γράψει το θέλημα Του σε όποιον πιστεύει εις Αυτόν    
σε όλα τα επί γης παιδιά Του που τον φωνάζουν ανελλιπώς
στην αγκαλιά Του μέσα να κρυφτούν για να γίνουν όλο φως.

Πολλοί εναντιώθηκαν τότε πως είναι ανάξιο και ουτιδανό
σαν σπασμένο, περιφρονημένο που είναι και τόσο βρωμερό
το θέλημα του Θεού να γράφει ένα άθλιο κάρβουνο μικρό
σε ευγενείς και μορφωμένους, καμιά σχέση αυτοί με αυτό.

Με τα μάτια δακρυσμένα γιατί είναι αλήθεια όλα αυτά
κοίταξε τον βασιλιά Θεό του που το κρατούσε στοργικά
και αδιάφορος στις κατακρίσεις των ανόητων εγωιστών
συνέχισε Εκείνος να γράφει πως είναι Θεός των ταπεινών.

Αφέθηκε τότε με απόλυτη εμπιστοσύνη και καρδιακή υποταγή
να γράφει το μικρό και άσχημο μολυβάκι σε κάθε χριστιανή ψυχή
ότι έλεγε ο Θεός και Βασιλιάς του, ο σπλαχνικός και γλυκύς Ιησούς  
που για μας ήρθε να υποφέρει και να μας πάρει όλους στους ουρανούς. 

Printfriendly